mohandesisara.com مهندسی سرا | بانک مقالات تخصصی با ترجمه
Related Articles
استفادۀ گسترده از انرژیهای تجدیدپذیر برای آیندۀ عاری از کربن بسیار حیاتی است و ما بایستی به مهار تغییرات آب و هوایی نیز دست یابیم. انرژیهای تجدیدپذیر در طول چهار دهۀ گذشته بسیار ارزان‌تر شده‌اند، اما هنوز مسائل کوچکی وجود دارند که از تبدیل آنها به منبع منحصر به فردی برای برق در زندگی ما جلوگیری میکنند. یکی از این موانع بزرگ، قابلیت اطمینان آنهاست. این تکنولوژی شگفت‌انگیز است، لیکن به خورشید و باد بستگی دارد و بنابراین محققان بر روشهایی تمرکز میکنند که انرژی تولید شده را ذخیره کرده و آن را در هنگام تقاضا به مصرفکنندگان تحویل نمایند.
یک تیم از مهندسین دانشگاه MIT، یک طراحی مفهومی جدیدی را برای انجام این کار مطرح نمودهاند. همانطور که در علوم انرژی و محیط زیست گزارش شده است، آنها قصد دارند که الکتریستۀ مازاد تولید شده را به منظور گرمادهی به سیلیکون مذاب سفید داغ استفاده کنند. سپس در صورت لزوم، نور ساطع شده از این فلز مذاب را میتوان مجدداً به الکتریسیته تبدیل کرد. انتظار می‌رود که رویکردِ «خورشید در یک جعبه» ارزان‌تر از راه حلهای فعلی باشد. این تیم برآورد کرده است که این طرح به میزان نیمی از ظرفیت ذخیرۀ نیروگاه برقآبی هزینه خواهد داشت، که این شیوه در حال حاضر ارزان‌ترین فرم ذخیرۀ انرژی در مقیاس شبکه است و انجام این راه حل نسبت به باتری‌های لیتیوم – یون بسیار ارزان‌تر است.
پروفسور آسگون هنری (Asegun Henry)، نویسنده ارشد، در بیانیه‌ای اظهار نمود که: «حتی اگر ما بخواهیم که شبکۀ برق را منطبق بر انرژیهای تجدیدپذیر بهرهبرداری کنیم، در حال حاضر نمیتوانیم؛ زیرا به دلیل این واقعیت که منابع انرژی تجدیدپذیر را نمیتوان به محض تقاضای توان دیسپاچ کرد، به توربین‌هایی با سوخت فسیلی نیاز خواهید داشت». ما در حال توسعۀ یک تکنولوژی جدیدی هستیم که اگر موفقیتآمیز باشد، این مسئلۀ بسیار مهم و حیاتی در حوزۀ انرژی و تغییرات آب و هوایی که مسئلۀ ذخیرهسازی انرژی نامیده میشود را حل خواهد کرد. این پروژه TEGS – MPV نام دارد و این نام مخفف عبارت Thermal Energy Grid Storage-Multi-Junction Photovoltaics است که دو مخزن بزرگ را شامل میشود و این دو مخزن یکی برای سیلیکون مذاب «سرد» (۱۹۲۰ درجۀ سانتیگراد، ۳۵۰۰ درجۀ فارانهایت) و دیگری نیز برای سیلیکون مذاب «داغ» (۲۳۷۰ درجۀ سانتیگراد ؛ ۴۳۰۰ درجۀ فارانهایت) است. در هنگام نیاز به برق، سیلیکون داغ به لوله‌هایی پمپاژ میشود که می‌توانند نور ساطع کنند و سلولهای فتوولتاییک چند-پیوندی خاصی می‌توانند آن را طرز مؤثری به الکتریسیته تبدیل کنند.
منبع: iflscience